|
Koncert Żałobny "Pochwała Miłosierdzia" |
|
W sobotę 10.04.2010r o godz. 9.00 Międzyuczelniany Chór Akademicki PRO PACE wraz z orkiestrą symfoniczną odjechał z Warszawy do Świdnicy na zaplanowany na niedzielę koncert ,,Pochwała Miłosierdzia”.
Kiedy minęliśmy Nadarzyn, w autokarze usłyszeliśmy lakoniczny komunikat radiowy o rozbiciu się samolotu prezydenckiego pod Smoleńskiem.
Potem było kilka sprzecznych informacji radiowych. Chórzyści i muzycy byli przerażeni. Zastanawialiśmy się, czy nie powinniśmy zawracać do Warszawy. Na wysokości Piotrkowa Trybunalskiego dostaliśmy sygnał telefoniczny od organizatorów ze Świdnicy, że koncert chyba się nie odbędzie z przyczyn zaistniałej tragedii i powinniśmy rozważyć możliwość powrotu do Warszawy.
Kolejne informacje radiowe były dla nas impulsem aby koncert się jednak odbył, przecież wśród ofiar katastrofy były najważniejsze osobistości naszego Narodu.
Zadzwoniliśmy do organizatorów koncertu aby rozważyli możliwość wykonania w katedrze świdnickiej koncertu żałobnego, poświęconego ofiarom katastrofy.
Po godzinie p. Artur Moneta – organizator koncertu poinformował, że prezydent miasta podjął decyzję, że niedzielny koncert się odbędzie.
W autokarze dokonaliśmy pośpiesznych zmian w repertuarze koncertu. Drogą mailową kompozytor Piotr Pałka przekazał nuty na chór i orkiestrę prosto do Świdnicy, tak aby po naszym wieczornym przybyciu rozpocząć próby.
W nocy z soboty na niedzielę w hotelu, zobaczyliśmy w telewizji lokalnej stały obraz informujący o śmierci Prezydenta Rzeczypospolitej oraz o niedzielnym koncercie żałobnym i mszy św. celebrowanej przez biskupa w świdnickiej katedrze.
W próbach do koncertu wzięli również udział chórzyści i muzycy z Wrocławia, Świdnicy, Dzierżoniowa i Oleśnicy pod dyrekcją Sławomira Leszczyńskiego.
W niedzielę 11.04.2010r o godz. 19.00 katedra wypełniła się mieszkańcami Świdnicy i ludźmi z okolic. Koncert rozpoczął się od płomiennego przemówienia prezydenta miasta i prośby aby zaniechano oklasków, a potem piękna niekończąca się pieśń kompozycji Jacka Zielińskiego w wykonaniu połączonych chórów i orkiestry symfonicznej „Wieczne odpoczywanie”. Ta pieśń stała się tłem do odczytania pierwszych czterdziestu nazwisk ofiar katastrofy.
Koncert kończył się powtórzeniem tej pieśni i odczytaniem wszystkich nazwisk ofiar spod Smoleńska. A potem ucichł śpiew, muzyka, wygasły światła i bez oklasków po cichu artyści wyszli.
|
|
Zmieniony ( 27.11.2011. )
|
Koncerty 